De school der dieren – werken vanuit eigen kracht

We willen allemaal het beste halen uit onszelf. We zijn geneigd om ons te focussen op het verbeteren van onze tekorten en niet het exploiteren van ieders krachten en talenten. Waarom doen we dit? En waarom is het werken vanuit ieders eigen kracht eigenlijk een betere route naar succes en geluk? Dat leggen we je uit aan de hand van het tot de verbeelding sprekende sprookje ’De school der dieren’. 

Er was eens een bos…

In dat bos woonden een hele hoop dieren samen. Je had de eekhoorn, die heel goed kon klimmen. De adelaar, die iedere dag met een vleugelspanwijdte van 2 meter door de lucht zweefde. De beer, die was beresterk. De cheeta, die rent met een topsnelheid van 100km. En de eend, die at, dronk en sliep al dobberend op het water. In het bos leefde iedereen in harmonie met elkaar samen. En op een zomerse dag kwamen de dieren samen voor de maandelijkse bosvergadering. Ze vonden dat het tijd werd om te zorgen dat de dieren in het bos nog beter werden. Het idee kwam om een school op te richten. Wat een goed idee! Zo konden alle dieren van elkaar leren en konden ze allemaal nog beter omgaan met alle uitdagingen die het bos voor ze had. Zo gezegd zo gedaan. Nog geen maand later hadden alle jonge dieren zich ingeschreven en werden de docenten voorgesteld.

Minimaal een voldoende voor alle vakken

De eend zou zwemles geven. De beer zou krachttraining geven. De cheeta hield zich bezig met de lessen in sprinten, de adelaar gaf vliegles en de eekhoorn leerde iedereen beter klimmen. Het was een groot succes! Alle jonge diertjes leerden heel snel vaardigheden die ze nog nooit eerder hadden geleerd. Na een half jaar werden de eerste rapporten uitgedeeld. Tijdens de oprichting hadden de dieren met elkaar besloten dat iedereen overal minimaal een voldoende voor moest halen. Dus zo gezegd zo gedaan. Dieren die op een bepaald onderwerp niet goed scoorden kregen extra bijles om ervoor te zorgen dat ze beter werden in dat onderwerp. Zo kregen de eendjes bijles van de cheeta, de beertjes kregen bijles van de adelaar en de eekhoorntjes kregen bijles van de eend. Ook de cheetaatjes en de adelaartjes kregen extra bijles van de beer.

En toen ging het mis!

Nog een half jaar ging voorbij. Alle jonge dieren leerden keihard, ze deden heel erg hun best en hoopten aan het einde van het jaar op een mooi rapport. Maar toen gebeurde het. Het ging vreselijk mis. De jonge eendjes kwamen na veel tijd aan bijles besteedt te hebben weer eens naar zwemles. Door alle bijles in rennen waren de zwemvliezen op hun pootjes helemaal kapot. Dat zorgde ervoor dat ze tijdens de zwemles helemaal niet meer goed vooruit kwamen. Waar ze eerst excelleerden in zwemmen, waren ze nu maar net middelmatig te noemen.

Hoe kon dit zo fout gaan?!

De ooit zo trotse eend was in zak en as. Hij ging eens op onderzoek uit en vroeg de ervaring van de andere leraren. Hij wilde weten hoe het met hun oogappels ging, en het bleek eenzelfde verhaal. De beertjes waren zo bezig geweest met vliegen dat ze daardoor heel veel kracht verloren waren, de cheeta’s wisten hun poten niet meer goed achter elkaar te krijgen en waren daardoor bijna de traagste van de klas geworden, de adelaartjes hadden zoveel extra spieren gekregen dat ze nu te zwaar waren om goed te vliegen en de eekhoorntjes waren constant zo doorweekt dat ze steeds weggleden in de boom. De ooit zo trotse eend concludeerde: door ons alleen maar te concentreren in waar iedereen in tekort kwam, zijn we allemaal middelmatig geworden in waar eigenlijk onze kracht zat.

Werken vanuit talent versus het verbeteren van minpunten

Dit sprookje over de school der dieren is een prachtige metafoor voor hoe wij mensen geneigd zijn om onze beoordelingssystemen in te richten. We geven vooral aandacht aan datgene wat niet goed gaat, en proberen dat te verbeteren. We maken van een 4 een 6 en steken daar al onze tijd en energie in. Maar we verliezen daarmee uit het oog wat waar we al heel goed in zijn. In plaats van dat we daar energie in steken en dus van een 7 een 9 maken, verspillen we energie aan onze zwaktes waardoor onze sterke kanten ook afvlakken. Het resultaat is dat we ongelukkig worden, energie verspillen aan zaken waar we geen tot weinig invloed op hebben en dat we in het ergste geval risico lopen op burn-out en stressklachten.   

Werken vanuit je talenten is daarentegen beschermend tegen stress en burn-out. Bovendien ben je wanneer je vanuit je kracht werkt eerder in een staat van flow en zal je excelleren in je sterke kanten. Dat levert daarmee meer productiviteit op, meer werkgeluk en meer verbinding met het werk.

Het belang van de context

Een belangrijk inzicht dat we vanuit de school der dieren leren wordt echter vaak nog snel over het hoofd gezien: de context is van groot belang. Een context die uitnodigt om te werken vanuit het eigen talent is een context waarin iemand de kans krijgt om op te bloeien. Want: zet je een eend in het water, dan zie je direct zijn zwemtalent! Maar verwacht je dat hij in bomen gaat klimmen, dan zul je nooit zijn zwemtalent ontdekken. Dat maakt het een verantwoordelijkheid voor zowel de werknemer als de werkgever. Als werkgever heb je invloed op die context door actief aandacht te besteden aan de ontwikkeling van mensen en hun talenten.

XYTS helpt jouw team te werken vanuit eigen kracht

    Wil jij met jouw organisatie een context creëren waarin mensen vanuit talenten gaan werken? Wij helpen je graag om met jou en jouw personeel aan de slag te gaan en talent te ontdekken en te laten opbloeien. Bijvoorbeeld met onze teamsessie octogram. Neem gerust contact op, dan komen we langs voor een kop koffie en een goed gesprek!

    Jochem van Lunteren
    Jochem@xyts.nl
    +31(0)6 28 43 26 10
    • Vrijblijvend intakegesprek;
    • Binnen 1 werkdag een reactie;
    • Persoonlijke benadering.